Privacy en CTB – Een Draadje
oktober 6, 2021Hieronder een draadje van een discussie op één van de grote Socials. Een bijzonder gesprek over een bijzondere gebeurtenis, welke ik graag breder wil delen.
Vandaag iets bijzonders meegemaakt. Ik mocht vandaag niet lesgeven (werken in het hoger onderwijs) zonder een CTB (je weet wel; die Corona-app of een gedownloade QR-code) te laten zien. Ik heb dat onding niet en ga deze ook niet op m’n zakelijke telefoon installeren (dat mag niet van mijn baas), omdat ik niet akkoord ga met de privacyvoorwaarden.
Ondanks dat ik aan heb gegeven dat zowel het onderwijs als mensen die hun beroep uitoefenen vrijgesteld zijn van deze verplichting en ondanks het feit dat er in deze lokaties een kantine aanwezig is mag ik verwachten dat ik staat wordt gesteld mijn beroep uit te oefenen en mogen studenten onderwijs verwachten. Ik heb om dit te checken zowel met de Corona-hulplijn van de KvK als de Rijksoverheid gebeld. Beide moesten het even navragen, maar spraken klare taal: Je mag hier niet naar gevraagd worden. In geen enkel geval.
Toen ik aangaf dat dat toch gebeurt kreeg ik iets bijzonders te horen. In plaats van het recht op toegang te handhaven werd me doodleuk verteld dat ik dit maar zelf moet aanvechten met mijn (directe en indirecte) opdrachtgevers, waaronder nota bene een gemeente (lokale overheid). Toen ik aangaf dat ik toch niet mijn opdrachtgever kan gaan aanklagen en dat deze op deze manier simpel wegkomen met een onrechtmatige daad werd daarop geantwoord met een eenvoudig en emotieloos “ja dat klopt”. Tot zover onze Rijksoverheid, die ik vanaf heden ArmeOverheid ga noemen. Dus om (letterlijk) mijn brood te verdienen moet ik of onrecht accepteren of mijn brood op het spel zetten door een rechtszaak aan te spannen.
Je mag gerust weten: ik ben zwaar verbaasd over wat er de laatste tijd allemaal gebeurt, maar dit breekt mijn klomp (als ik klompen aan zou hebben). Wanneer nood wetten breekt kondig ik bij deze de noodtoestand af in mijn directe omgeving. U bent gewaarschuwd!
Reactie goede bekende (wie ik om Privacyredenen niet bij naam zal noemen):
Ik meng me eigenlijk nooit in deze discussies. Het splitst de samenleving. Maar als je de app niet wil ivm de privacy en voorwaarden moet je ook geen FB account nemen, Whatsapp of al wat nog meer. Principes hebben is prima maar dan wel consequent aub.
Naam. Appels en peren argument. Juist dit soort argumenten (ik heb ook al frikandellen en rijbewijzen voorbij zien komen) splitsen in mijn ogen de samenleving. Privacy is heel veel meer dan dit.
Reactie goede bekende
Daar komen we niet uit dus dat laat ik rusten. Maar wat verwacht je in dit geval van de overheid? Jouw werkgever/opdrachtgever houdt zich niet aan de regels.je belt een informatie lijn die antwoord dat je zelf in actie moet komen. Direct aanklagen is wellicht niet de beste oplossing maar wat verwacht je in deze van de overheid?Voor meldingen en klachten over je werkgever/opdrachtgever kijk op:https://meld.nl/…/arbeidsrecht…/misstanden-werkgever/
Naam. ik denk dat die privacy discussie verder gaat dan alleen de oppervlakte; daar zit iets voor waar ik grote moeite mee heb en dat doet FB, Google e.d. niet. Die heb ik ook niet nodig om mijn werk te kunnen doen.Dank voor de link. Die zal ik eens bekijken. Had ook al andere meldingen in overweging.
Beste Naam,
ik heb er nog eens even over nagedacht en je hebt gelijk wanneer je zegt dat je consequent moet zijn met principes. Dat delen we (zal wel familiair zijn).Maar toch begrijp ik iets niet helemaal. Je legt een drol op mijn tijdlijn, waarvan ik je erop wijs dat het een stinkende is en in plaats van deze door te trekken laat je de deur wagenwijd open staan (en doe je er ook nog een plasje over). Terwijl je eigenlijk geen idee hebt van de reden dat ik deze stelling inneem denk je te kunnen concluderen dat we er niet uit komen? Dat vind ik knap aangezien we elkaar ondertussen toch al een aantal jaren niet gesproken hebben. Wat ik niet begrijp is waarom je dat doet (dat zal dan niet familiair zijn). En aangezien ik denk dat begrip alleen maar tot verbinding kan leiden wanneer je naar elkaar luistert (en op elkaar reageert) om elkaar te begrijpen (anders is het inderdaad polarisatie) zal ik een schot voor de boeg nemen. Dat kan prima in een normaal gesprek en daar hoef je geen ‘strawman’ voor op te tuigen. Het zou je sieren wanneer je er hetzelfde over zou denken. Zo niet, ook prima hoor; dan trek ìk die drol wel door (maar dat is dan wel de eerste en de laatste keer dat ik dat voor je doe).
Ik zie de overheid niet echt als ‘mijn’ overheid op het moment, hoewel ik er dagelijks mijn stinkende best in en voor doe om dat te veranderen. Dat is m’n werk (ik ben zeg maar een soort Technische Dienst voor organisatie- en informatiesystemen en -processen) en daar is het privacy-framework één van de aspecten in.
Het probleem begint in mijn ogen al voorin het proces en werkt door in de gehele ontwikkelketen (Privacy by Design en by Default). Uitganspunt van deze wet is ‘het recht om met rust gelaten te worden’ en dit vertaalt zich als het goed is naar ontwerpprincipes (zoals bijv. dataminimalisatie). Een ‘recht’ dus (dat mag je dus zelf weten; het is geen plicht) en ‘als het goed is’. Maar daar gaat het fout (dat zijn ongefundeerde aannames) en dat leidt al snel tot onwenselijke oplossingen. Privacy is in deze geest namelijk vooral niet alleen een data-aspect, maar een fundament onder het ontwerp van het werkproces, de benodigde informatievoorziening en de IT-oplossing (welke informatie heb je waarvoor nodig). De vraag is of je, wanneer je de privacy overeenkomst leest, deze principes wel leidend zijn geweest. Ik heb daar nog geen bevestigend antwoord op gekregen en de output toont mij niet de kenmerken\eigenschappen dat dit is gebeurt. Dit vind ik mede in het licht van de sterke centralisatie en integratie van data binnen NL en EU principieel geen ontwikkeling om democratisch onbesproken te laten. De rol die overheden hierin tov burgers innemen is een hele delicate en in invloed een volstrekt andere dan bedrijven op burgers hebben.
De directe en indirecte effecten van deze app (en dat is anders dan bijvoorbeeld FB en Whapp, Google, e.d.) zijn segregatie, een ‘niet verboden vorm van discriminatie’ (zoals de rechter het noemt) en een hele hoop bijkomende ellende, dus moet je dit proces echt heel zorgvuldig doorlopen en een oplossing zo weinig mogelijk invasief laten zijn. Het hele Corona-beleid en nu wederom het CTB-ding vindt z’n oorsprong echter in ‘wantrouwen’ en niet in ‘vertrouwen’ (ergo de controle en handhaving van gebruik). De beginselen (uit het strafrecht) van onschuldig tot het tegendeel bewezen en niet mee hoeven werken aan je eigen veroordeling\straf worden vind ik in deze case daarbij zelf wel belangrijke uitgangspunten. Ik zal daar nu niet te veel over uitweiden, want het wordt al lang genoeg zo op FB. Ik probeer daar in ieder geval zo consequent mogelijk in te zijn. Om die reden heb ik zelfs een (goed betaalde) opdracht bij GGD GOHR op professioneel-ethische gronden geweigerd; er was gebrek aan ruimte om hier iets met of aan te doen. ‘Not on my watch’ zeg maar en dat doe ik ook in het onderwijs wat ik verzorg. Dus consequent; het is denk ik maar vanuit welke invalshoek je dat wilt zien. Ik aanvaard (voorlopig) in ieder geval de consequenties van mijn keuzes wel, dit in tegenstelling tot veel anderen op het moment (want zullen we anders eerst de rekening van deze crisis opmaken voordat we verder praten?).
Ik houd me verder zoveel mogelijk aan de zogenaamde ‘afspraken’, ook al is de grond eronder gebaseerd op misinformatie en de uitwerking maar 1 kant op geredeneerd. Ik stel volgens mij geen onredelijke vragen, slik wat ik kan slikken en doe niets illegaals. Maar de laatste periode wordt voortdurend de grens opgezocht van wat ik fatsoenlijk vind en deze wordt regelmatig overschreden. Ik zal me altijd het recht voorbehouden me te blijven verzetten tegen het soort beleid wat onderdrukking (in welke vorm dan ook) en discriminatie (ook al is deze bij wet niet verboden) in de hand werkt. Dat is mijn levensovertuiging en dat verander ik niet ‘by choice’. Want heb je in dat kader wel eens nagedacht over het verschil tussen keuzevrijheid en vrije keuze?
Wat ik van ‘onze’ overheid verwacht is dat ze haar taak uitvoert, ook consequent overigens. Die taak is opgebouwd uit principes, beginselen, (hoge en lage) wetten, maatregelen en handhaving. In die volgorde van belangrijkheid wat mij betreft. Maar zowel procesmatig als inhoudelijk wel volledig en niet half. Dus concreet; wanneer mis-bruik gemeld wordt moet er net als bij het ge-bruik zo snel en zorgvuldig mogelijk gehandhaafd worden (om ongewenste schade te voorkomen). Want dat hele verhaal hierboven hoeft er helemaal niet toe te doen namelijk. Het mag niet en de overheid is er niet alleen om wetten uit te laten voeren, maar ook om juist gebruik (dus ook misbruik) te handhaven. En het is al triest genoeg dat deze overheid dit beleid over ons land uitrolt (en dat een rechter dit op het niveau van wetten en maatregelen toestaat), maar het is volstrekt ongepast dat ze wel proactief horeca sluiten wanneer ze die CTB niet willen gebruiken en centra\bedrijven die de CTB overduidelijk ten onrechte inzetten niet eens reactief willen aanspreken. Dat moet een burger dan zelf maar regelen? Dat is geen beleid voeren, maar simpelweg een ordinaire politieke keuze in mijn ogen en voorbehouden aan politici, niet aan ambtenaren. Een overheid die de belangen van een minderheid negeert is niet mijn soort overheid; daar werk ik niet aan mee en daar heb ik een andere naam voor. En helaas ook voor de mensen die dit in stand houden.
Kortom; een schot voor de boeg (en niet meer dan dat) om de complexiteit van dit vraagstuk te ontrafelen en een poging om op een aantal van jouw impliciet en expliciet gestelde vragen te antwoorden. Ik zie het dus niet zo plat en wordt derhalve liever niet langs een platte meetlat gelegd (het is geen voetbalwedstrijd). Ik hoop dat je uit het antwoord dat ik je hierboven geef kunt opmaken dat het niet mijn intentie is dat andersom te doen en dat er van splitsing wat mij betreft in gesprek geen sprake is. Splitsing treedt vooral op wanneer we elkaar de rug toekeren en niet ingaan op zorgen en problemen die de ander uit. Mijn oproep is dus om vertrouwen te hebben in de goede bedoelingen en vanuit dat vertrouwen juist wel het gesprek aan te gaan.
helaas Naam; ik pak veger en blik er wel bij…